styl artystyczny
Encyklopedia PWN
inteligencja
socjol. w 1. połowie XIX w. na Zachodzie nazwa wykształconych, oświeconych, „postępowych” grup społecznych; obecnie termin używany w literaturze naukowej, publicystyce i mowie potocznej w wielu różnych, aczkolwiek pokrewnych znaczeniach na określenie warstwy ludzi wykształconych, zajmujących się zawodowo pracą umysłową; w najszerszym znaczeniu inteligencję utożsamia się z kategorią pracowników umysłowych; w węższym znaczeniu termin ten służył nierzadko jako określenie elit, które w warunkach zacofanych i niedemokratycznych społeczeństw środkowej i wschodniej Europy w XIX w. osiągnęły najwyższy poziom kulturalny, artykułowały potrzeby społeczne i sprawowały swego rodzaju duchowe przywództwo (lub do tego pretendowały).
[łac. intelligentia ‘zdolność pojmowania’,‘rozum’],
poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista i tłumacz.
malarz, reżyser, scenograf, teoretyk sztuki.
król polski, wielki książę litewski.
kierunek w sztuce, literaturze i muzyce europejskiej nawiązujący do wzorów antycznych, rozwijający się gł. XVII–XVIII w.;
szwajcarski malarz i grafik, działający głównie w Niemczech.
